
از مسجد امام حسین(ع) جهرم تا مستندسازی بینالمللی
علی رحمانیان، متولد ۱۳۵۷، کارگردان و مستندساز جهرمی است که مسیر حرفهای خود را از نویسندگی و نقد فیلم آغاز کرد. او فارغالتحصیل کارشناسی ادبیات بوده و پس از گذراندن دورههای فیلمسازی، از اوایل دهه ۸۰ فعالیت هنری خود را به شکل جدی آغاز کرد.
رحمانیان میگوید:
«سال ۱۳۸6 با وجود تمام سختیها، در مسجد امام حسین(ع) جهرم یک مرکز تولید فیلم راهاندازی کردیم؛ کاری که تا آن زمان در جهرم سابقه نداشت. در واقع مثل کاشتن یک باغ در دل کویر بود. اما با لطف خدا توانستیم جریانی تازه در فیلمسازی و کارهای گرافیکی ایجاد کنیم که امروز آثارش را در جوانان نخبه جهرم میبینیم که آثار آنها در شبکه های داخلی و خارجی در حال پخش هست.»
آثار و تجربههای حرفهای
مسیر حرفهای رحمانیان از مستندسازی تاریخ شفاهی با خانواده شهدا آغاز شد. نخستین کار او مستندی درباره یکی از شهدای جهرم بود.
در ادامه، با همراهی یک گروه کوهنوردی در سفر به آرارات ترکیه، نخستین مستند رسمی خود را برای شبکه اول سیما ساخت. پس از آن در پروژههای متعددی در لبنان، سوریه، عراق و ترکیه حضور یافت.
او میگوید:
«در لبنان عضو تیم مستند تاریخ شفاهی حزبالله بودم .
بعد در چندین دوره مسابقه تلویزیونی فرمانده و مستند مسابقه خانه ما در زاهدان و ده قسمت مستند برای تلویزیون سوریه ، 60 قسمت مستند مسابقه الدرع برای تلوزیون عراق، و 35 قسمت مستند مسابقه ضحکش برای شبکه الایام عراق به عنوان فیلمبردار حضور داشتم.. در حوزه موشنگرافیک هم با خانه طراحان و دیگر مراکز گرافیکی همکاری داشتم و تا الان محصولاتی با کیفیت بالا و با چند زبان ساخته یا در حال ساخت می باشد .»
از دیگر آثار شاخص او میتوان به تدوین مستند کوتاه «آیچا» (منتخب جشنواره صد)، مستند «کراس»، و مجموعه کمیکموشن «پایی که جا ماند» برای شبکه دنا اشاره کرد که در جشنواره کشوری رادیو و تلویزیونهای استانی و جشنواره مقاومت موفق به دریافت جایزه شد.
رحمانیان همچنین در مسابقات طرح و ایدهنویسی مقام نخست کشوری را کسب کرده است.
از «کشتی نجات» تا «آقای مربی»
علی رحمانیان سابقه همکاری در تولید مستندهای متعددی از جمله مستند کیلب فعال جنبش وال استریت از آمریکا که با کشتی نجات (در ارتباط با یمن) قصد شکستن حصر یمن را داشتند و آثار بینالمللی دیگری را در کارنامه دارد. اما تازهترین اثر او، مستند پرتره «آقای مربی» است؛ روایتی از زندگی یکی از چهرههای علمی و اقتصادی ایرانی که با تلاش و پشتکار به جایگاه بینالمللی رسیده است.
رحمانیان درباره ایده و روند ساخت این مستند میگوید:
«ایده مستند از سوی دفتر روایت پیشرفت حوزه هنری فارس مطرح شد. برای من، داستان بازگشت یک نخبه و سرمایهگذاری او در ایران، سوژهای پرظرفیت برای روایت امید و خودباوری بود. هدف ما نمایش الگویی از تخصص، تلاش و عشق به وطن بود.»
این مستند با حمایت سازمان سینمایی سوره، حوزه هنری انقلاب اسلامی فارس و همکاری مؤسسه فرهنگی هنری سرو تولید شده و اکنون برای نمایش عمومی و حضور در جشنوارههای داخلی و بینالمللی آماده است.
چهرهای در مسیر رشد مداوم
به گفته کارگردان، شخصیت اصلی مستند – آقای مربی – یک کارآفرین موفق و خستگیناپذیر است که مسیر زندگیاش سراسر پیشرفت و تلاش بوده است:
«در زندگی آقای مربی هیچ توقفی نمیبینید. همیشه در حال رشد است. مادری بسیار تأثیرگذار داشته که مانند یک لیدر خانواده را به سمت موفقیت هدایت کرده است. ایشان دکترای انرژی اتمی از انگلستان دارد و بعدها استاد دانشگاه در آلمان شد، اما با شجاعت مسیرش را تغییر داد و وارد عرصه اقتصاد شد.»
او در ادامه توضیح میدهد که شخصیت خاص و محدودیتهای زندگی بینالمللی سوژه، کار را دشوار کرده است:
«آقای مربی در آلمان زندگی میکنند و حتی تابعیت آلمانی دارند. برای همین امکان حضور مداوم او در ایران وجود نداشت. همچنین ایشان تمایل نداشتند خانواده شان در فیلم مطرح شود. همین موضوع باعث شد ساختار درام فیلم محدودتر شود. با این حال تلاش کردیم تصویری واقعی و الهامبخش از او ارائه دهیم.»
دستاوردها و نگاه انتقادی کارگردان
رحمانیان ضمن تأکید بر محدودیتهای مالی و تولیدی در استانها، میگوید:
«هزینههای ساخت در تهران و شهرستانها تفاوت بسیار زیادی دارد، اما ما اصرار داشتیم مستند را در استان تولید کنیم تا ظرفیتهای بومی حفظ شود. البته میدانم فیلم جای کار بیشتری دارد و نواقصش را میپذیرم.»